Na krańcu ziemskiej chwały odwracam się zdziwiony patrząc na drogę przebytą od rozpaczy do tego stanu, który został mi dany, abym przekazał ludzkości odbicie Twoich promieni. Daj mi tyle, ile jest konieczne, abym wciąż to czynić potrafił. A to, czego nie potrafię uczynić, wiem, że Ty przeznaczyłeś innym, aby to wypełnili. Jak łatwo jest żyć z Tobą, Panie ! Jak łatwo jest w Ciebie wierzyć ! Kiedy mój umysł ucieka zmieszany, i już nie nadąża, kiedy inteligentniejsi nie widzą dalej niż do wieczora i nie wiedzą co robić jutro, Ty obdarzasz mnie jasną pewnością, że jesteś i troszczysz się, by nie zostały okratowane wszystkie drogi, które prowadzą do dobra. ( Aleksander Sołżenicyn )